Asset Publisher
Lasy regionu
Nadleśnictwa należące do RDLP w Poznaniu zarządzają majątkiem Skarbu Państwa na powierzchni 440 351,96 ha, w tym lasy zajmują 419 650,83 ha
Lasy te występują głównie w Województwie Wielkopolskim, z wyjątkiem jego północnej części, oraz na niewielkich obszarach Województw: Dolnośląskiego, Lubuskiego, Łódzkiego i Kujawsko-Pomorskiego. Lesistość zasięgu terytorialnego RDLP, z uwzględnieniem lasów innych własności, stanowi 22 % i jest bardzo zróżnicowana. Dominuje krajobraz rolniczy z rozdrobnionymi kompleksami leśnymi. Wysoką lesistością charakteryzuje się część północna z dużymi, zwartymi kompleksami leśnymi (Puszcza Notecka, Puszcza Zielonka) i Południowa (Lasy Antonińsko-Sycowskie). Na pozostałym obszarze występują wyspowo, dość regularnie rozmieszczone, duże kompleksy leśne jak: Bory Nowotomyskie, Lasy Włoszakowickie, Lasy Nadbaryckie, Lasy Kórnickie, Lasy Czerniejewskie, Lasy Skorzęcińskie, Lasy Czeszewskie, Bory Grodzieckie.
Teren RDLP w Poznaniu, według regionalizacji przyrodniczo-leśnej, należy głównie do III Krainy Wielkopolsko-Pomorskiej. Niewielki obszar na wschodzie w okolicy Koła (Wysoczyzna Kłodawska) należy do IV Krainy Mazowiecko-Podlaskiej, oraz na Południu w okolicy Sycowa (Wzgórza Trzebnicko-Ostrzeszowskie i Równina Oleśnicka) – do V Krainy Śląskiej. Klimat jest łagodny ze względu na znaczący wpływ powietrza pochodzenia oceanicznego, jednak zróżnicowany. Na krańcach zachodnich średnia temperatura roczna sięga 8,5 0C, na wschodnich spada do 8 0C w związku z postępującą w kierunku wschodnim kontynentalizacją klimatu. Ilość opadów wodnych jest niewielka – około 550 mm rocznie, w części wschodniej spada do 450 mm, na krańcach południowych wzrasta do 650 mm. Otwarte tereny wielkich równin sprzyjają swobodnemu przepływowi mas powietrza o różnym pochodzeniu, stąd duża zmienność zjawisk pogodowych. Termiczny okres wegetacyjny jest długi i przekracza 220 dni, w części wschodniej spada do 210 dni w roku.
Krajobraz ukształtowany został na większości obszaru RDLP - w części północnej i środkowej, w mezoregionach: Puszczy Noteckiej, Pojezierzy Wielkopolskich, Równiny Nowotomyskiej, Równiny Opalenicko-Wrzesińskiej, Wysoczyzny Leszczyńskiej i Borów Grodzieckich - przez zlodowacenie bałtyckie. Rozległe, sfalowane równiny moren dennych urozmaicone są licznymi pagórkami moren czołowych, piaszczystymi równinami uformowanymi przez odpływające wody z lądolodu i jeziorami na pojezierzach: Poznańskim, Gnieźnieńskim, Międzychodzko-Sierakowskim, Sławskim, Leszczyńskim. Na wielu piaszczystych równinach wiatry uformowały pagórkowate obszary wydmowe, największe z nich charakteryzują Puszczę Notecką.
Krajobraz części południowej - fragmenty Wysoczyzny Leszczyńskiej, Mezoregion Krotoszyński, Wysoczyzna Turecka, Wysoczyzna Kłodawska, Kotlina Żmigrodzka, Milicka i Grabowska, Równina Oleśnicka, Wzgórza Trzebnicko-Ostrzeszowskie - ukształtowany został przez starsze zlodowacenie środkowopolskie, stąd rzeźba tego terenu jest mniej urozmaicona i charakteryzuje się brakiem jezior. Jednak to tutaj znajduje się najwyższe wzniesienie morenowe w Wielkopolsce – Kobyla Góra (284 m npm).
Charakterystyczna jest obecność w krajobrazie zalewowych dolin rzecznych: Warty, Prosny, Obry i mniejszych rzek, oraz rozległych pradolin: warszawsko-berlińskiej, łączącej bieg środkowej Warty poprzez łęgi obrzańskie do Odry, oraz pradoliny Baryczy.
Z budową geologiczną regionu i lokalizacją lasów w terenach mniej przydatnych dla rolnictwa związana jest jakość gleb leśnych. Około 30 % powierzchni to zalesione dawne grunty rolne. Największe powierzchnie zajmują utworzone z piasków gleby rdzawe i bielicowe, mniejsze – utworzone z glin i innych utworów zwałowych gleby brunatne i płowe. W dolinach zalewowych i obniżeniach terenu dominują, wykształcone w procesach bagiennych, gleby murszaste, czarne ziemie, gleby torfowe i murszowe.
Spośród typów lasów dominują bory świeże i mieszane bory świeże. Siedliska borowe zajmują ogółem 50 % powierzchni. 49 % powierzchni zajmują siedliska lasowe, dominują tutaj lasy mieszane i lasy liściaste, na które składają się głównie grądy z grabem i dąbrowy, a w miejscach wilgotnych, zalewowych, w dolinach rzek i strumieni: łęgi jesionowo-wiązowo-dębowe, wierzbowo-topolowe, 2,8 % zajmują olsy.
Najliczniej spotykanym gatunkiem, w większości siedlisk leśnych jest sosna – na 77,2 % powierzchni. Wyjątkowo duży udział w skali kraju zajmują dęby – 12,6 %. Brzoza i olsza zajmują odpowiednio 3,6 i 4,6 %. Pozostałą niewielką powierzchnię zajmują: świerk, buk, grab i topole.
W borach sosnowych wykształciły się cenne ekotypy sosny. Na zachodnim krańcu – sosna bolewicka, na południowym – sosna rychtalska. W lasach często spotykane są dąbrowy, z których najbardziej znana jest dąbrowa krotoszyńska, jako jeden z największych kompleksów drzewostanów dębu szypułkowego w Polsce, którego drewno osiąga tutaj najwyższą jakość. Cenne dąbrowy dębu bezszypułkowego to dąbrowy: rychtalskie, włoszakowickie, grodziskie i z Puszczy Zielonki.
Trudne warunki przyrodnicze oraz urbanizacja złożyły się na priorytet funkcji ochronnych lasu. Lasy o różnych kategoriach ochronności stanowią 56,3 % powierzchni. Średni wiek drzewostanów to 62 lata. Najwięcej jest drzewostanów, w przedziale 61-80 lat zajmują 20,2 % powierzchni, w przedziale 41-60 lat – 19,8 %. Drzewostanów młodych – w wieku do 40 lat jest 27,7 %, a drzewostany dojrzałe (ponad 80-letnie) jest 25,3 % udziału powierzchniowego. Średnia zasobność drzewostanów wynosi 261 m3ha, a w ciągu roku przyrasta na 1 hektarze lasu około 8,64 m3 brutto masy drzewnej na hektar.
Asset Publisher
Lasy bliżej samorządów
Lasy bliżej samorządów
Lasy Państwowe rozpoczęły nową formę współpracy z samorządami wojewódzkimi. Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Poznaniu przekazała Sejmikowi Województwa raport podsumowujący działalność znajdujących się na terenie Wielkopolski nadleśnictw. To ważny krok w kierunku przejrzystej komunikacji i dialogu o przyszłości lasów.
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Poznaniu, podobnie jak inne dyrekcje regionalne w kraju, od tego roku przekazuje raport o działalności nadleśnictw położonych na terenie województwa wielkopolskiego do Przewodniczącego Sejmiku Województwa Wielkopolskiego. Obowiązek ten wynika z Zarządzenia nr 115 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 18 września 2024 r. i stanowi krok w stronę pogłębienia dialogu pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego a strukturami Lasów Państwowych.
Raport jako narzędzie współpracy
Celem nowej praktyki jest uproszczenie komunikacji i zwiększenie transparentności działań Lasów Państwowych. Samorządy wojewódzkie to nasi naturalni partnerzy – wybrani w demokratycznych wyborach, reprezentują stronę społeczną i lokalne interesy. To właśnie do nich trafia roczny raport, zawierający informacje o gospodarce leśnej, ochronie przyrody, działaniach rekreacyjnych i inwestycyjnych oraz planach na kolejne miesiące.
"Traktujemy ten dokument jako zaproszenie do rozmowy i współpracy, nie tylko w kontekście zarządzania zasobami naturalnymi, ale również wpływu lasów na klimat, lokalną gospodarkę i stosunki wodne. Uważamy, że dialog regionalny, prowadzony w duchu odpowiedzialności, jest kluczowy dla podejmowania decyzji przynoszących długofalowe korzyści społeczno-środowiskowe" - mówi dr inż. Kwiryn Naparty, dyrektor RDLP w Poznaniu.
Lasy w województwie wielkopolskim – liczby i struktura
Na terenie województwa wielkopolskiego znajduje się łącznie 665 053,71 ha lasów zarządzanych przez Lasy Państwowe. To obszar niemal jednej dziesiątej powierzchni całego regionu.
Za ten obszar odpowiada kilka dyrekcji regionalnych Lasów Państowowych (ich granice nie pokrywają się bowiem z granicami województw):
Lasy w zarządzie LP to niemal jedna dziesiąta powierzchni Wielkopolski.
- RDLP w Poznaniu – 360 814,83 ha
- RDLP w Pile – 252 583,06 ha
- RDLP w Szczecinie – 28 271,73 ha
- RDLP w Zielonej Górze – 21 012,35 ha
- RDLP w Toruniu – 1 756,87 ha
- RDLP w Szczecinku – 614,87 ha
Dla RDLP w Poznaniu, która koordynuje działania 25 nadleśnictw oraz Leśnego Ośrodka Szkoleniowego w Puszczykowie, raport stanowi również szansę na pokazanie efektów wspólnej pracy leśników i lokalnych społeczności.
Leśnictwo – więcej niż gospodarka
Lasy Państwowe zarządzają dziś ponad 7,6 mln ha gruntów w całym kraju, co stanowi blisko 25% powierzchni Polski.
To nie tylko lasy – to także ludzie, miejsca pracy, drewno będące strategicznym i ekologicznym surowcem, rekreacja i ochrona przyrody. RDLP w Poznaniu, podobnie jak inne regionalne dyrekcje, działa na wielu polach – od dostarczania drewna, ochrony lasu przed pożarami, zabezpieczania siedlisk chronionych gatunków, po realizację inwestycji z zakresu retencji wodnej i edukacji przyrodniczej.
Z myślą o przyszłości
"Wierzymy, że dobre partnerstwo ze stroną samorządową jest podstawą mądrego zarządzania lasami. Przekazując raport, otwieramy się na konstruktywną dyskusję i współpracę, której celem jest zrównoważony rozwój regionu oraz troska o zasoby naturalne – nie tylko dziś, ale również dla przyszłych pokoleń" - podkreśla dr inż. Kwiryn Naparty, dyrektor RDLP w Poznaniu.
