Asset Publisher
Natura 2000
Na terenie Nadleśnictwa Gniezno znajduje się Obszar Natura 2000 PLH 300026 „Pojezierze Gnieźnieńskie" .
Podstawowym celem sieci NATURA 2000 jest utworzenie spójnego systemu obszarów chronionych na całym terytorium Wspólnoty Europejskiej, która zapewni warunki do zachowania pełnego dziedzictwa przyrodniczego krajów Unii Europejskiej. W skład sieci wchodzą: • obszary specjalnej ochrony (OSO) ptaków zidentyfikowane na podstawie dyrektywy Rady 79/409/EWG w sprawie ochrony dzikich ptaków (Special Protection Areas, SPAs); • specjalne obszary ochrony (SOO) wyselekcjonowane na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory (Special Areas of Conservation, SACs). Utworzenie sieci obszarów chronionych ma sprzyjać zachowaniu miejsc występowania zagrożonych gatunków roślin i zwierząt, odbudowie liczebności populacji do poziomu gwarantującego ich trwałość. Zostanie to osiągnięte przez zachowanie siedlisk przyrodniczych (biotopów) wymienionych w Załączniku I do Dyrektywy Siedliskowej oraz siedlisk gatunków wymienionych w Załączniku II do Dyrektywy Siedliskowej i gatunków ptaków, których siedliska chronione są na podstawie Dyrektywy Ptasiej. Do ważnych zadań Dyrektywy Siedliskowej należy także przywracanie utraconych walorów siedliskom, które pełniły lub powinny pełnić rolę ważnego ogniwa w strukturze sieci.
Celem funkcjonowania sieci będzie utrzymanie lub restauracja siedlisk i gatunków w ich naturalnym zasięgu. Gatunki zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej stwierdzone na terenie Nadleśnictwa Gniezno: 1. piskorz – Misgurnus fossilis 2. boleń – Aspius aspius 3. traszka grzebieniasta – Triturus cristatus 4. kumak nizinny – Bombina bombina 5. mopek – Barbastella barbastellus 6. nocek duży – Myotis myotis 7. bóbr europejski – Castor fiber 8. wydra – Lutra lutra 9. pachnica dębowa – Osmoderma eremita 10. czerwończyk nieparek – Lycaena dispar 11. zalotka większa – Leucorrhinia pectoralis. Gatunki roślin z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej stwierdzone na terenie Nadleśnictwa Gniezno: 1. aldrowanda pęcherzykowata – Aldrovanda vesiculosa 2. lipiennik Loesela – Liparis loeselii 3. selery błotne – Apium repens W tabeli zamieszczono zestawienie typów i powierzchni cennych siedlisk leśnych przyrodniczych Nadleśnictwa Gniezno stwierdzonych podczas wykonanej w 2007 roku inwentaryzacji (J. Chmiel): Lp. Nazwa siedliska Kod siedliska Powierzchnia ha Ilość wydzieleń szt. 1. Grąd środkowoeuropejski 9170 67,05 21 2. Grąd środkowoeuropejski 9170a 63,77 29 3. Brzeziny bagienne 91D0-1 12,25 6 4. Łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe 91F0 43,75 20 5. Łęgi olszowe, olszowo-jesionowe i jesionowe 91E0-b 322,60 157 6. Kwaśne dąbrowy 9190-2 175,11 40 7. Ciepłolubne dąbrowy 91I0 202,75 55 Ogółem w Nadleśnictwie Gniezno 887,28 328
Asset Publisher
Asset Publisher
Historia Nadleśnictwa Gniezno
Historia Nadleśnictwa Gniezno
Historia Nadleśnictwa Gniezno została zapoczątkowana 1974 roku przystąpieniem przez ówczesnego nadleśniczego Nadleśnictwa Czerniejewo pana Ignacego Sawilskiego, działającego z upoważnienia dyrektora Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Poznaniu, do prac organizacyjnych związanych z powołaniem Nadleśnictwa z siedzibą w Gnieźnie.
Z dniem pierwszego stycznia 1975 r. z połączenia czterech nadleśnictw: Czerniejewa, Nekli, Popowa Podleśnego i Skorzęcina utworzono Nadleśnictwo Gniezno z siedzibą w Gnieźnie przy ul. Sienkiewicza 12a.
W nadleśnictwie funkcjonowały cztery obręby leśne, którymi zarządzali nadleśniczowie terenowi: w Czerniejewie pan Bronisław Roszak, w Nekli pan Hugo Augustyn, w Popowie Podleśnym pan Romuald Wyjatek, a w Skorzęcinie pan Mirosław Barczak.
Nadleśnictwo Czerniejewo, którego lasy weszły w roku 1975 w skład nadleśnictwa Gniezno, to przede wszystkim lasy państwowe byłego Nadleśnictwa Czeszewo oraz lasy byłych majątków ziemskich, wśród których na szczególną uwagę zasługują obszary leśne ordynacji Skórzewskich. Nadleśnictwo to funkcjonowało już w okresie międzywojennym, ponownie odrodziło się po zakończeniu II wojny światowej. W jego skład wchodziło 5 leśnictw: Czachurki, Linery, Iwno, Rakowo i Promno.
Nadleśnictwo Nekla, to w przeszłości lasy państwowe Nadleśnictwa Czeszewo oraz lasy dużych majątków ziemskich, rodzin Mycielskich i Żółtowskich. W latach 1945-1948 funkcjonowało pod nazwą Nadleśnictwo Marzelewo, a od 1948 jako nadleśnictwo Nekla. Podzielone było na leśnictwa: Daniele, Dzikowy Bór, Słomówko, Podstolice, Gułtowy, Milkarowo, Podgaj oraz Szkółka Zadrzewieniowa Dębina.
Nadleśnictwo Popowo Podleśne utworzone w 1952 roku funkcjonowało do roku 1966 jako nadleśnictwo Mielno. W skład nadleśnictwa wchodziły leśnictwa Brody, Gołaźnia i Kowalewko, które przeszły z Nadleśnictwa Gołąbki oraz z gruntów przekazanych przez Państwowy Fundusz Ziemski, leśnictwo Nowaszyce, Zakrzewo i leśnictwo Pustachowo (obecnie Las Miejski) przyłączone z Nadleśnictwa Czerniejewo .
Nadleśnictwo Skorzęcin stanowiły większości lasy państwowe już od 1821 roku. Pierwszy plan gospodarczy sporządzony został w 1850 roku. Pierwsze udokumentowane urządzanie dla lasów skorzęcińskich odbyło się w 1860 roku. Rewizja główna miała miejsce w roku 1881, następna prawdopodobnie okresowa w 1894 i ostatnia główna odbyła się w 1913 roku. Na podstawie operatu urządzenia lasu z 1925 roku Nadleśnictwo Skorzęcin podzielone było na 7 leśnictw: Radłowo-leśne, Dolina, Hutka, Popielarze, Raszewo – leśne, Stary Dwór i Krzyżówka. W latach 1925-1974 Nadleśnictwo Skorzęcin podlegało reorganizacją i zmieniały się w tym czasie nazwy i granice leśnictw. Ostatecznie w chwili likwidacji podzielone było na leśnictwa: Piłka, Popielarze, Hutka, Smolniki, Stary Dwór, Krzyżówka, Dolina i Wólka.
Powstałe w 1975 roku Nadleśnictwo Gniezno administrowało na 32 tys. ha, a na pierwszego nadleśniczego powołano pana Ignacego Sawilskiego, funkcje zastępcy sprawował pan Witold Warlich, a na głównego księgowego pana Bogdan Mąka.
W roku 1977 r. na stanowisko nadleśniczego powołany został pan Zbigniew Fonrobert,a stanowisko głównego księgowego od tego roku do roku 1984 pełniła pani Kazimiera Nowaczyk.
Funkcje nadleśniczego terenowego w obrębie Popowo Podleśne pełnili kolejno pan Romuald Wyjątek, pani Genowefa Sokołowska, pan Tomasz Kaczmarek oraz pan Andrzej Kiszkarewicz.
W obrębie Nekla na miejsce nadleśniczego terenowego Augustyna Hugo, który przeszedł na emeryturę, w 1976 roku powołano pana Mariana Michalaka .
W 1979 roku, w ramach reorganizacji granic, do Nadleśnictwa Gniezno przyłączono Leśnictwo Orchowo będące do tej pory w administracji Nadleśnictwa Miradz.
Po reorganizacji w roku 1985 r. Nadleśnictwo Gniezno zostało podzielone na dwie samodzielne jednostki, z obrębów Nekla i Czerniejewo utworzono Nadleśnictwo Czerniejewo, natomiast obręby Popowo Podleśne i Skorzęcin pozostały administracji Nadleśnictwa Gniezno.
Siedziba Nadleśnictwa Gniezno zmieniała się trzykrotnie, z ul. Sienkiewicza 12, przeniesiona została na ul. Reymonta 13, aby ostatecznie osiąść w grudniu 1991 roku przy ulicy Wrzesińskiej 83 .
W okresie tym funkcje nadleśniczego sprawowali kolejno do roku 1991 pan Zbigniew Fonrobert, a następnie do roku 2003 pan Andrzej Kiszkarewicz i od lipca 2003 roku do dnia dzisiejszego pan Michał Michalak.
W okresie tym reorganizacji ulegały poszczególne leśnictwa:
Utworzono Gospodarstwo Szkółkarskie „Powidz" oraz leśnictwa: Skorzęcin i Brzozowo. Likwidacji uległy natomiast leśnictwa Radłowo i Popielarze oraz w 2011 roku , w ramach optymalizacji, leśnictwa Brzozowo, Orchowo, Krzyżówka i Gołaźnia.
Obecnie w skład nadleśnictwa wchodzi 12 leśnictw: Brody, Kowalewko, Nowaszyce, Las Miejski i Zakrzewo na terenie obrębu Popowo Podleśnie oraz Stary Dwór, Piłka, Skorzęcin, Hutka, Dolina, Smolniki i Wólka na terenie obrębu Skorzęcin.
Obecnie nadleśnictwo gospodaruje na powierzchni 19,5 tys. ha, na terenie dwóch powiatów: gnieźnieńskiego i słupeckiego oraz na terenie 14 gmin i miasta Gniezno, zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 1395 km2.