Asset Publisher
Urządzanie lasu
Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest na podstawie planów urządzenia lasu, sporządzanych dla nadleśnictw na 10 lat. Wykonują je dla Lasów Państwowych specjalistyczne jednostki, m.in. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL). Plany urządzenia lasu, po konsultacjach z udziałem społeczeństwa, są zatwierdzane decyzją Ministra Środowiska.
Przygotowanie planu poprzedza zawsze dokładna inwentaryzacja i ocena stanu lasu. Leśnicy określają takie cechy lasu, jak struktura, budowa, wiek, skład gatunkowy, stan zdrowotny, warunki glebowo-siedliskowe itp. W działaniach przewidzianych do realizacji uwzględnia się cele gospodarki leśnej i funkcje, jakie pełnią lasy w urządzanym nadleśnictwie. Przed sporządzeniem planu urządzenia lasu leśnicy dokładnie inwentaryzują zasoby leśne i oceniają stan lasu.
Współczesne plany gospodarowania na terenach leśnych wykonuje się, wykorzystując najnowsze osiągnięcia techniki. Podstawowym narzędziem pracy jest tu leśna mapa numeryczna (LMN), będąca częścią systemu informacji przestrzennej (GIS). Mapa ta w sposób graficzny przetwarza i przedstawia dane zebrane podczas prac terenowych. Od lat w urządzaniu lasu stosuje się również coraz doskonalsze metody wykorzystywania zdjęć lotniczych i satelitarnych, które uzupełniają wyniki prac terenowych.
Fot. archiwum RDLP Poznań
Czasami plan urządzenia lasu może być opracowywany na okres krótszy niż 10 lat. Dzieje się tak w uzasadnionych przypadkach, na przykład gdy wystąpią duże szkody lub klęski żywiołowe.
Plan urządzenia lasu powinien zawierać m.in.:
• opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia,
• analizę gospodarki leśnej w minionym okresie,
• program ochrony przyrody,
• określenie zadań związanych z pozyskaniem drewna, zalesieniami i odnowieniami, pielęgnacją i ochroną lasu, gospodarką łowiecką i tworzeniem infrastruktury leśnej (budynki, drogi).
Plan urządzenia lasu wykonywany jest na podstawie obowiązującej w Lasach Państwowych instrukcji.
Asset Publisher
Smutny koniec historii uratowanego bielika
Smutny koniec historii uratowanego bielika
Smutno zakończyła się historia bielika znalezionego na terenie Leśnictwa Skorzęcin i rehabilitowanego w Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu.
Ptak, zaobrączkowany i wyposażony w logger GPS, został wypuszczony 6 maja tego roku w Skorzęcinie. Dzięki nadajnikowi wiedzieliśmy, gdzie aktualnie przebywa, mogliśmy na bieżąco śledzić jego poczynania. Po krótkim pobycie w granicach naszego nadleśnictwa poszybował w kierunku doliny Noteci i koczował w tamtym rejonie przez kilkanaście tygodni.
Niedawna kontrola miejsca bytowania bielika wykazała, że ptak nie przemieszcza się. Martwego odnaleziono w dniu 28 sierpnia w Nadleśnictwie Szubin, ok. 50 km od miejsca wypuszczenia.
Przyczyna śmierci pozostaje nieznana, ale najprawdopodobniej było nią zatrucie. Z zarejestrowanych dotychczas śladów GPS wiadomo, że ptak szczególnie upodobał sobie jeziora i stawy hodowlane, gdzie zapewne polował na ryby i ptaki wodne.
