Wydawca treści
Hodowla lasu
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.
Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.
Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.
Przeczytaj więcej na stronie lasy.gov.pl.
Gospodarka leśna prowadzona jest na podstawie aktualnego Planu Urządzania Lasu. Na terenie Nadleśnictwa Gniezno przeważają siedliska BMśw (43 %) i LMśw (40%) co stanowi 83 % ogólnej powierzchni d-stanów. Taki rodzaj siedliskowych typów lasu warunkuje możliwości produkcyjne siedliska, a co za tym idzie składy gatunkowe drzewostanów. Przy organizowaniu prac hodowlanych należy uwzględnić cechy charakterystyczne dla prac z działu zagospodarowania lasu, do których należą między innymi: 1. sezonowość prac, 2. powtarzanie typowych czynności przy ciągłej zmianie miejsca pracy, 3. zespołowy charakter prac, wymagający zsynchronizowania czynności, 4. duży udział pośredniego czasu pracy w ogólnym czasie pracy wykonywanie czynności transportowych, kontrolnych i związanych z obsługą miejsca pracy. Nadleśnictwo Gniezno produkcję sadzonek prowadzi na terenie „Szkółki Powidz" położonej na terenie Obrębu Skorzęcin, Leśnictwa Dolina. Powierzchnia szkółki wynosi 11,43 ha, w tym pow. produkcyjna 529 ar. Produkcję w warunkach kontrolowanych (inspekt w tunelu foliowym) prowadzi się na pow. 1 ar. Łącznie gospodarstwo składa się z 6 kwater w tym 5 kwater (5 kwater po 450 ar) to szkółka zespolona. Pozostała kwatera to szkółka „satelitarna" wspomagająca główną szkółkę. Szkółka wyposażona jest w sprzęt do uprawy gleby, wysiewu nasion, pielęgnacji i ochrony sadzonek oraz nowoczesną deszczownie. Zebrane wcześniej nasiona wysiewane są na szkółce, z których produkowane są sadzonki lasotwórcze 1-roczne i 2-letnie oraz sadzonki ozdobne drzew i krzewów przeznaczone do nasadzeń i zadrzewień. Roczna produkcja sadzonek wynosi ok. 3 mln szt., z czego 1,5 mln szt. przeznaczone jest do prac odnowieniowo-zalesieniowych prowadzonych przez Nadleśnictwo. Nadwyżki sadzonek przeznaczane są do zalesień gruntów porolnych nie stanowiących własności Skarbu Państwa oraz sprzedawane są odbiorcom prywatnym. W 1971 r. na terenie Nadleśnictwa Gniezno (ówczesnym Nadleśnictwie Skorzęcin) założona została plantacja nasienna sosny zwyczajnej (Pinus silvestris) ekotypu „bolewickiego". Populacja sosny bolewickiej uznana jest za jedną z najcenniejszych z obszaru Polski. Wśród rozpoznanych zasobów genowych sosny zwyczajnej ekotyp bolewicki charakteryzuje się wyjątkowo wysoką jakością hodowlaną. Założona na bazie jej szczepów plantacja nasienna, znajdująca się na terenie Nadleśnictwa Gniezno jest najstarszym tego typu doświadczeniem w kraju. Ogólna powierzchnia plantacji nasiennej wynosi 6,74 ha z czego na powierzchnie nasienną przypada 3,90 ha, a na otulinę 2,84 ha. Wyłuszczone nasiona z wcześniej pozyskanych szyszek sosny bolewickiej służą do produkcji sadzonek wykorzystywanych do zakładania upraw pochodnych w blokach i rozproszeniu.Podstawową bazę zaopatrzenia Nadleśnictwa Gniezno w materiał nasienny są Gospodarcze Drzewostany Nasienne oraz Źródła Nasion. Na terenie Nadleśnictwa wyselekcjonowano również 2 drzewa doborowe daglezji zielonej. W/w baza nasienna w pełni wystarcza Nadleśnictwu do zbioru nasion i szyszek podstawowych gatunków lasotwórczych
Najnowsze aktualności
Zwierzęta i susza
Zwierzęta i susza
W Poznaniu spadł pierwszy od wielu dni deszcz. Od kilkunastu lat obserwujemy w Polsce długotrwałe okresy suszy. Brak intensywnych wiosennych opadów deszczu oraz bezśnieżne zimy powodują, że susza w lasach to wyraźne zagrożenie dla życia jego mieszkańców.
Badania wskazują, że we wszystkich nadleśnictwach lasów nizinnych występują objawy braku wody. W ponad połowie z nich niedobory wody są zjawiskiem trwałym. Spadek poziomu wód na śródleśnych zbiornikach wodnych powoduje ich wysychanie bądź zarastanie roślinnością łąkową, co w rezultacie skutkuje spadkiem liczebności płazów i gadów, a ssakom i ptakom leśnym utrudnia dostęp do wody.
Przy obecnej pogodzie, płazy (choć z problemami) są w stanie jeszcze odbyć gody – mają one miejsce od końca marca, najpóźniej do końca czerwca w przypadku ropuchy zielonej, żaby jeziorkowej, śmieszki i wodnej.
Problem zaczyna się w okresie składania jaj (zasadniczo czerwiec - wrzesień) i rozwijania się kijanek. Nie ma gdzie składać jaj, bo woda wyschła, a nawet jak to się uda, to wysycha, zanim kijanki przeobrażą się w dorosłe płazy. Woda przy wysokich temperaturach ma mniej tlenu i jest bardziej narażona na zakwity, co dodatkowo zagraża populacjom płazów. Płazów, które są w Polsce pod ochroną ścisłą.
31 grudnia 2022 roku weszło w życie Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Poznaniu w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Czarne Doły”. To 99 rezerwat na terenie województwa wielkopolskiego, a drugi rezerwat żółwia błotnego w Nadleśnictwie Karczma Borowa.
Należy pamiętać, że mokradła, bagna, sadzawki, oczka wodne, trzęsawiska to nie tylko retencja wody, ale i zachowanie środowiska życia i miejsca rozrodów traszek, żab, ropuch, kumaków.
Zwierzęta leśne mają problem nie tylko z dostępem do wody, ale też z pożywieniem. Podczas suszy roślinność nie kusi zielenią, bo w większości usycha. Susza w lesie niesie głód. W dłuższym horyzoncie czasowym może mieć to tragiczne konsekwencje
Cieszmy się dzisiaj z takich miejsc jak dwa rezerwaty „Ostoja żółwia błotnego” i „Czarne doły” znajdujące się na terenie Nadleśnictwa Karczma Borowa. Ten drugi został utworzony na koniec ubiegłego roku. Oba mają na celu ochronę jednego z nielicznych stanowisk żółwia błotnego – (Emys orbicularis), jedynego gatunku żółwia naturalnie występującego w Polsce. Żyją tam również zaskrońce, ropuchy, kumaki i żaby brunatne.
Tak jak na początku woda była kolebką życia na Ziemi, tak dzisiaj warunkuje jego przetrwanie. Stąd tak ważne jest byśmy dbali o jej zasoby i zatrzymywali ją w środowisku.
Wraz z 16 Nadleśnictwami z terenu Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu realizujemy projekt "KOMPLEKSOWA RENATURYZACJA MOKRADEŁ ORAZ ODTWARZANIE NATURALNYCH WILGOTNYCH SIEDLISK PRZYRODNICZYCH NA TERENACH OCHRONNYCH REGIONALNEJ DYREKCJI LASÓW PAŃSTWOWYCH W POZNANIU PRZEZ ZWIĘKSZANIE RETENCYJNOŚCI WODNEJ ORAZ SPOWALNIANIE ODPŁYWU WÓD" dofinansowany w ramach Funduszy Norweskich i EOG. Jedną z głównych korzyści wynikających z projektu jest zwiększenie zdolności do magazynowania wody przez lasy, a tym samym zasilenie wód gruntowych i podziemnych. Wpłynie to na poprawę funkcjonowania całego ekosystemu.
