Wydawca treści
Lasy HCVF
Posiadanie przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Poznaniu Certyfikatu Dobrej Gospodarki Leśnej FSC® zobowiązuje wszystkie podległe jej nadleśnictwa do identyfikacji lasów o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF (ang. High Conservation Value Forests).
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Poznaniu posiada certyfikat Dobrej Gospodarki Leśnej FSC®, przyznawany dla zarządzających lasami zgodnie z określonymi zasadami i kryteriami. Zasady te obejmują m.in. przestrzeganie regulacji prawnych danego kraju, racjonalne czerpanie korzyści z lasu, ochronę przyrody i bioróżnorodności leśnej, ochronę lasów o szczególnej wartości, jak i przestrzeganie zasad współpracy z lokalną ludnością.
W celu osiągnięcia zgodności ze standardami FSC jesteśmy zobowiązani do wyznaczania lasów o wysokiej wartości, które występują na terenie RDLP w Poznaniu. Na wskazanych obszarach działania gospodarcze będą dostosowane do wymogów ochrony wartości takich lasów. Obszary te będziemy desygnować jako "Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych (z ang. High Conservation Value Forests - HCVF)".
Kryteria wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (HCVF) w Polsce zostały opracowane przez Związek Stowarzyszeń „Grupa Robocza FSC-Polska".
Kategorie lasów HCVF, które występują w Nadleśnictwie Gniezno:
HCVF 1. Lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji wartości biologicznych: HCVF 1.1. Obszary chronione:
HCVF 1.1. a) Lasy w rezerwatach przyrody - 0 ha,
HCVF 1.1. b) Lasy w parkach krajobrazowych – 8136,19 ha,
HCVF 1.2. Ostoje zagrożonych i ginących gatunków – 201,72 ha;
HCVF 3.1. Ekosystemy leśne skrajnie rzadkie i ginące w skali Europy – 22,68 ha;
HCVF 3.2. Ekosystemy leśne rzadkie i zagrożone w skali Europy – 176,32 ha;
HCVF 4.1. Lasy wodochronne (z wyłączeniem wykonanych i planowanych rębni zupełnych) – 8742,03 ha;
HCVF 4.2. Lasy glebochronne – 62,83 ha;
HCVF 6. Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności
Kategoria HCVF 6 kategoria obejmuje lasy ważne kulturalnie, przyrodniczo, ekonomicznie lub religijnie dla społeczności lokalnych, w których zlokalizowane są wszelkie elementy dziedzictwa kulturowego, np.:
miejsca pamięci narodowej,
stare nieczynne cmentarze,
mogiły,
krzyże pamiątkowe,
miejsca kultu religijnego,
stanowiska archeologiczne,
grodziska,
pomniki przyrody,
ścieżki edukacyjne.
Kategoria ta wyznaczana jest po uzyskaniu opinii lokalnych społeczności, w procesie konsultacji społecznych.
Uwagi i propozycje lasów HCVF prosimy zgłaszać załączonym poniżej formularzem zgłaszania propozycji w ramach konsultacji społecznych na adres mailowy Nadleśnictwa Gniezno: gniezno@poznan.lasy.gov.pl
Osobami do kontaktu w sprawie identyfikacji lasów HCVF są:
z ramienia Nadleśnictwa Gniezno – Karolina Łachowska, tel. 61 426 46 11 , e-mail: karolina.lachowska@poznan.lasy.gov.pl;
z ramienia RDLP w Poznaniu - Marlena Kowalkowska, tel. 061 668 44 36, e-mail: marlena.kowalkowska@poznan.lasy.gov.pl.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Historia Nadleśnictwa Gniezno
Historia Nadleśnictwa Gniezno
Historia Nadleśnictwa Gniezno została zapoczątkowana 1974 roku przystąpieniem przez ówczesnego nadleśniczego Nadleśnictwa Czerniejewo pana Ignacego Sawilskiego, działającego z upoważnienia dyrektora Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Poznaniu, do prac organizacyjnych związanych z powołaniem Nadleśnictwa z siedzibą w Gnieźnie.
Z dniem pierwszego stycznia 1975 r. z połączenia czterech nadleśnictw: Czerniejewa, Nekli, Popowa Podleśnego i Skorzęcina utworzono Nadleśnictwo Gniezno z siedzibą w Gnieźnie przy ul. Sienkiewicza 12a.
W nadleśnictwie funkcjonowały cztery obręby leśne, którymi zarządzali nadleśniczowie terenowi: w Czerniejewie pan Bronisław Roszak, w Nekli pan Hugo Augustyn, w Popowie Podleśnym pan Romuald Wyjatek, a w Skorzęcinie pan Mirosław Barczak.
Nadleśnictwo Czerniejewo, którego lasy weszły w roku 1975 w skład nadleśnictwa Gniezno, to przede wszystkim lasy państwowe byłego Nadleśnictwa Czeszewo oraz lasy byłych majątków ziemskich, wśród których na szczególną uwagę zasługują obszary leśne ordynacji Skórzewskich. Nadleśnictwo to funkcjonowało już w okresie międzywojennym, ponownie odrodziło się po zakończeniu II wojny światowej. W jego skład wchodziło 5 leśnictw: Czachurki, Linery, Iwno, Rakowo i Promno.
Nadleśnictwo Nekla, to w przeszłości lasy państwowe Nadleśnictwa Czeszewo oraz lasy dużych majątków ziemskich, rodzin Mycielskich i Żółtowskich. W latach 1945-1948 funkcjonowało pod nazwą Nadleśnictwo Marzelewo, a od 1948 jako nadleśnictwo Nekla. Podzielone było na leśnictwa: Daniele, Dzikowy Bór, Słomówko, Podstolice, Gułtowy, Milkarowo, Podgaj oraz Szkółka Zadrzewieniowa Dębina.
Nadleśnictwo Popowo Podleśne utworzone w 1952 roku funkcjonowało do roku 1966 jako nadleśnictwo Mielno. W skład nadleśnictwa wchodziły leśnictwa Brody, Gołaźnia i Kowalewko, które przeszły z Nadleśnictwa Gołąbki oraz z gruntów przekazanych przez Państwowy Fundusz Ziemski, leśnictwo Nowaszyce, Zakrzewo i leśnictwo Pustachowo (obecnie Las Miejski) przyłączone z Nadleśnictwa Czerniejewo .
Nadleśnictwo Skorzęcin stanowiły większości lasy państwowe już od 1821 roku. Pierwszy plan gospodarczy sporządzony został w 1850 roku. Pierwsze udokumentowane urządzanie dla lasów skorzęcińskich odbyło się w 1860 roku. Rewizja główna miała miejsce w roku 1881, następna prawdopodobnie okresowa w 1894 i ostatnia główna odbyła się w 1913 roku. Na podstawie operatu urządzenia lasu z 1925 roku Nadleśnictwo Skorzęcin podzielone było na 7 leśnictw: Radłowo-leśne, Dolina, Hutka, Popielarze, Raszewo – leśne, Stary Dwór i Krzyżówka. W latach 1925-1974 Nadleśnictwo Skorzęcin podlegało reorganizacją i zmieniały się w tym czasie nazwy i granice leśnictw. Ostatecznie w chwili likwidacji podzielone było na leśnictwa: Piłka, Popielarze, Hutka, Smolniki, Stary Dwór, Krzyżówka, Dolina i Wólka.
Powstałe w 1975 roku Nadleśnictwo Gniezno administrowało na 32 tys. ha, a na pierwszego nadleśniczego powołano pana Ignacego Sawilskiego, funkcje zastępcy sprawował pan Witold Warlich, a na głównego księgowego pana Bogdan Mąka.
W roku 1977 r. na stanowisko nadleśniczego powołany został pan Zbigniew Fonrobert,a stanowisko głównego księgowego od tego roku do roku 1984 pełniła pani Kazimiera Nowaczyk.
Funkcje nadleśniczego terenowego w obrębie Popowo Podleśne pełnili kolejno pan Romuald Wyjątek, pani Genowefa Sokołowska, pan Tomasz Kaczmarek oraz pan Andrzej Kiszkarewicz.
W obrębie Nekla na miejsce nadleśniczego terenowego Augustyna Hugo, który przeszedł na emeryturę, w 1976 roku powołano pana Mariana Michalaka .
W 1979 roku, w ramach reorganizacji granic, do Nadleśnictwa Gniezno przyłączono Leśnictwo Orchowo będące do tej pory w administracji Nadleśnictwa Miradz.
Po reorganizacji w roku 1985 r. Nadleśnictwo Gniezno zostało podzielone na dwie samodzielne jednostki, z obrębów Nekla i Czerniejewo utworzono Nadleśnictwo Czerniejewo, natomiast obręby Popowo Podleśne i Skorzęcin pozostały administracji Nadleśnictwa Gniezno.
Siedziba Nadleśnictwa Gniezno zmieniała się trzykrotnie, z ul. Sienkiewicza 12, przeniesiona została na ul. Reymonta 13, aby ostatecznie osiąść w grudniu 1991 roku przy ulicy Wrzesińskiej 83 .
W okresie tym funkcje nadleśniczego sprawowali kolejno do roku 1991 pan Zbigniew Fonrobert, a następnie do roku 2003 pan Andrzej Kiszkarewicz i od lipca 2003 roku do dnia dzisiejszego pan Michał Michalak.
W okresie tym reorganizacji ulegały poszczególne leśnictwa:
Utworzono Gospodarstwo Szkółkarskie „Powidz" oraz leśnictwa: Skorzęcin i Brzozowo. Likwidacji uległy natomiast leśnictwa Radłowo i Popielarze oraz w 2011 roku , w ramach optymalizacji, leśnictwa Brzozowo, Orchowo, Krzyżówka i Gołaźnia.
Obecnie w skład nadleśnictwa wchodzi 12 leśnictw: Brody, Kowalewko, Nowaszyce, Las Miejski i Zakrzewo na terenie obrębu Popowo Podleśnie oraz Stary Dwór, Piłka, Skorzęcin, Hutka, Dolina, Smolniki i Wólka na terenie obrębu Skorzęcin.
Obecnie nadleśnictwo gospodaruje na powierzchni 19,5 tys. ha, na terenie dwóch powiatów: gnieźnieńskiego i słupeckiego oraz na terenie 14 gmin i miasta Gniezno, zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 1395 km2.