Asset Publisher Asset Publisher

Hodowla lasu

Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.

Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.

Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.

Przeczytaj więcej na stronie lasy.gov.pl.

 

 

 

Gospodarka leśna prowadzona jest na podstawie aktualnego Planu Urządzania Lasu. Na terenie Nadleśnictwa Gniezno przeważają siedliska BMśw (43 %) i LMśw (40%) co stanowi 83 % ogólnej powierzchni d-stanów. Taki rodzaj siedliskowych typów lasu warunkuje możliwości produkcyjne siedliska, a co za tym idzie składy gatunkowe drzewostanów. Przy organizowaniu prac hodowlanych należy uwzględnić cechy charakterystyczne dla prac z działu zagospodarowania lasu, do których należą między innymi: 1. sezonowość prac, 2. powtarzanie typowych czynności przy ciągłej zmianie miejsca pracy, 3. zespołowy charakter prac, wymagający zsynchronizowania czynności, 4. duży udział pośredniego czasu pracy w ogólnym czasie pracy wykonywanie czynności transportowych, kontrolnych i związanych z obsługą miejsca pracy. Nadleśnictwo Gniezno produkcję sadzonek prowadzi na terenie „Szkółki Powidz" położonej na terenie Obrębu Skorzęcin, Leśnictwa Dolina. Powierzchnia szkółki wynosi 11,43 ha, w tym pow. produkcyjna 529 ar. Produkcję w warunkach kontrolowanych (inspekt w tunelu foliowym) prowadzi się na pow. 1 ar. Łącznie gospodarstwo składa się z 6 kwater w tym 5 kwater (5 kwater po 450 ar) to szkółka zespolona. Pozostała kwatera to szkółka „satelitarna" wspomagająca główną szkółkę. Szkółka wyposażona jest w sprzęt do uprawy gleby, wysiewu nasion, pielęgnacji i ochrony sadzonek oraz nowoczesną deszczownie. Zebrane wcześniej nasiona wysiewane są na szkółce, z których produkowane są sadzonki lasotwórcze 1-roczne i 2-letnie oraz sadzonki ozdobne drzew i krzewów przeznaczone do nasadzeń i zadrzewień. Roczna produkcja sadzonek wynosi ok. 3 mln szt., z czego 1,5 mln szt. przeznaczone jest do prac odnowieniowo-zalesieniowych prowadzonych przez Nadleśnictwo. Nadwyżki sadzonek przeznaczane są do zalesień gruntów porolnych nie stanowiących własności Skarbu Państwa oraz sprzedawane są odbiorcom prywatnym. W 1971 r. na terenie Nadleśnictwa Gniezno (ówczesnym Nadleśnictwie Skorzęcin) założona została plantacja nasienna sosny zwyczajnej (Pinus silvestris) ekotypu „bolewickiego". Populacja sosny bolewickiej uznana jest za jedną z najcenniejszych z obszaru Polski. Wśród rozpoznanych zasobów genowych sosny zwyczajnej ekotyp bolewicki charakteryzuje się wyjątkowo wysoką jakością hodowlaną. Założona na bazie jej szczepów plantacja nasienna, znajdująca się na terenie Nadleśnictwa Gniezno jest najstarszym tego typu doświadczeniem w kraju. Ogólna powierzchnia plantacji nasiennej wynosi 6,74 ha z czego na powierzchnie nasienną przypada 3,90 ha, a na otulinę 2,84 ha. Wyłuszczone nasiona z wcześniej pozyskanych szyszek sosny bolewickiej służą do produkcji sadzonek wykorzystywanych do zakładania upraw pochodnych w blokach i rozproszeniu.Podstawową bazę zaopatrzenia Nadleśnictwa Gniezno w materiał nasienny są Gospodarcze Drzewostany Nasienne oraz Źródła Nasion. Na terenie Nadleśnictwa wyselekcjonowano również 2 drzewa doborowe daglezji zielonej. W/w baza nasienna w pełni wystarcza Nadleśnictwu do zbioru nasion i szyszek podstawowych gatunków lasotwórczych


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Mapy obszarów cennych przyrodniczo HCVF

Mapy obszarów cennych przyrodniczo HCVF

Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF wyznaczane zgodnie z wymogami posiadanego certyfikatu FSC to lasy: Obszary chronione w rezerwatach i parkach narodowych,obszary chronione w parkach krajobrazowych, ostoje zagrożonych i ginących gatunków,kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej,makroregionalnej lub globalnej,ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące,marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej,ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy,lasy wodochronne,lasy glebochronne,lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności.

Ekosystemy reprezentatywne są wyznaczane w ramach kryterium 6.4 Krajowego Standardu Odpowiedzialnej Gospodarki Leśnej FSC® w Polsce FSC-NSTD-FM-PL. W ramach danego obszaru, reprezentatywne przykłady istniejących ekosystemów są zachowywane w stanie naturalnym, stosownie do zakresu działań gospodarczych oraz unikalnego charakteru danych zasobów, a także zaznaczone na mapach.Zarządzający lasami o dużych powierzchniach wyznacza, zachowuje i zaznacza na mapach przykłady istniejących w krajobrazie ekosystemów (tzw. ekosystemy referencyjne, Representative Sample Areas). W pierwszej kolejności, jako ekosystemy referencyjne wyznaczane są powierzchnie w stanie naturalnym lub maksymalnie zbliżonym do naturalnego. Takie obszary, stosownie do ich planów są pozostawione bez ingerencji
w naturalnym stanie.