Asset Publisher
Obszary chronionego krajobrazu
Obszary chronionego krajobrazu to tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych
Powidzko-Bieniszewski Obszar Chronionego Krajobrazu powstał w 1986 roku, obejmuje on powierzchnie 460 km2. Celem ochrony jest obszar o cechach środowiska zbliżonych do stanu naturalnego oraz konieczności zapewnienia społeczeństwu warunków niezbędnych do regeneracji sił w środowisku reprezentującym korzystne właściwości dla rozwoju turystyki i wypoczynku.Obszar obejmuje 3724,92 ha terenu nadleśnictwa.
Asset Publisher
Asset Publisher
Mapy obszarów cennych przyrodniczo HCVF
Mapy obszarów cennych przyrodniczo HCVF
Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF wyznaczane zgodnie z wymogami posiadanego certyfikatu FSC to lasy: Obszary chronione w rezerwatach i parkach narodowych,obszary chronione w parkach krajobrazowych, ostoje zagrożonych i ginących gatunków,kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej,makroregionalnej lub globalnej,ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące,marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej,ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy,lasy wodochronne,lasy glebochronne,lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności.
Ekosystemy reprezentatywne są wyznaczane w ramach kryterium 6.4 Krajowego Standardu Odpowiedzialnej Gospodarki Leśnej FSC® w Polsce FSC-NSTD-FM-PL. W ramach danego obszaru, reprezentatywne przykłady istniejących ekosystemów są zachowywane w stanie naturalnym, stosownie do zakresu działań gospodarczych oraz unikalnego charakteru danych zasobów, a także zaznaczone na mapach.Zarządzający lasami o dużych powierzchniach wyznacza, zachowuje i zaznacza na mapach przykłady istniejących w krajobrazie ekosystemów (tzw. ekosystemy referencyjne, Representative Sample Areas). W pierwszej kolejności, jako ekosystemy referencyjne wyznaczane są powierzchnie w stanie naturalnym lub maksymalnie zbliżonym do naturalnego. Takie obszary, stosownie do ich planów są pozostawione bez ingerencji
w naturalnym stanie.