Wydawca treści
Lasy HCVF
Posiadanie przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Poznaniu Certyfikatu Dobrej Gospodarki Leśnej FSC® zobowiązuje wszystkie podległe jej nadleśnictwa do identyfikacji lasów o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF (ang. High Conservation Value Forests).
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Poznaniu posiada certyfikat Dobrej Gospodarki Leśnej FSC®, przyznawany dla zarządzających lasami zgodnie z określonymi zasadami i kryteriami. Zasady te obejmują m.in. przestrzeganie regulacji prawnych danego kraju, racjonalne czerpanie korzyści z lasu, ochronę przyrody i bioróżnorodności leśnej, ochronę lasów o szczególnej wartości, jak i przestrzeganie zasad współpracy z lokalną ludnością.
W celu osiągnięcia zgodności ze standardami FSC jesteśmy zobowiązani do wyznaczania lasów o wysokiej wartości, które występują na terenie RDLP w Poznaniu. Na wskazanych obszarach działania gospodarcze będą dostosowane do wymogów ochrony wartości takich lasów. Obszary te będziemy desygnować jako "Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych (z ang. High Conservation Value Forests - HCVF)".
Kryteria wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (HCVF) w Polsce zostały opracowane przez Związek Stowarzyszeń „Grupa Robocza FSC-Polska".
Kategorie lasów HCVF, które występują w Nadleśnictwie Gniezno:
HCVF 1. Lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji wartości biologicznych: HCVF 1.1. Obszary chronione:
HCVF 1.1. a) Lasy w rezerwatach przyrody - 0 ha,
HCVF 1.1. b) Lasy w parkach krajobrazowych – 8136,19 ha,
HCVF 1.2. Ostoje zagrożonych i ginących gatunków – 201,72 ha;
HCVF 3.1. Ekosystemy leśne skrajnie rzadkie i ginące w skali Europy – 22,68 ha;
HCVF 3.2. Ekosystemy leśne rzadkie i zagrożone w skali Europy – 176,32 ha;
HCVF 4.1. Lasy wodochronne (z wyłączeniem wykonanych i planowanych rębni zupełnych) – 8742,03 ha;
HCVF 4.2. Lasy glebochronne – 62,83 ha;
HCVF 6. Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności
Kategoria HCVF 6 kategoria obejmuje lasy ważne kulturalnie, przyrodniczo, ekonomicznie lub religijnie dla społeczności lokalnych, w których zlokalizowane są wszelkie elementy dziedzictwa kulturowego, np.:
miejsca pamięci narodowej,
stare nieczynne cmentarze,
mogiły,
krzyże pamiątkowe,
miejsca kultu religijnego,
stanowiska archeologiczne,
grodziska,
pomniki przyrody,
ścieżki edukacyjne.
Kategoria ta wyznaczana jest po uzyskaniu opinii lokalnych społeczności, w procesie konsultacji społecznych.
Uwagi i propozycje lasów HCVF prosimy zgłaszać załączonym poniżej formularzem zgłaszania propozycji w ramach konsultacji społecznych na adres mailowy Nadleśnictwa Gniezno: gniezno@poznan.lasy.gov.pl
Osobami do kontaktu w sprawie identyfikacji lasów HCVF są:
z ramienia Nadleśnictwa Gniezno – Karolina Łachowska, tel. 61 426 46 11 , e-mail: karolina.lachowska@poznan.lasy.gov.pl;
z ramienia RDLP w Poznaniu - Marlena Kowalkowska, tel. 061 668 44 36, e-mail: marlena.kowalkowska@poznan.lasy.gov.pl.
Najnowsze aktualności
Patriota,leśnik-Feliks Krzyżagórski
Patriota,leśnik-Feliks Krzyżagórski
W październiku 1947 roku, w lasach bucharzewskich, podczas pełnienia obowiązków służbowych na zawał serca zmarł zasłużony nadleśniczy Feliks Krzyżagórski. Teraz dzięki inicjatywie lokalnych leśników wkrótce odsłonięty zostanie nowy pomnik, na grobie zmarłego leśnika patrioty.
Na cmentarzu parafialnym w Sierakowie kolegom z Nadleśnictwa Sieraków udało się odnaleźć zapomniany grób nadleśniczego Feliksa Krzyżagórskiego. Szara płyta nagrobna, zardzewiały krzyż i mało czytelna tabliczka nie wskazują na to, że pochowany jest tutaj zasłużony dla Polskich Lasów leśnik. Aż trudno uwierzyć, że grób ten przetrwał do dzisiejszego dnia.
Już niedługo, bo 20 listopada nastąpi odsłonięcie nowego nagrobka upamiętniającego leśnika patriotę, a ufundowanego z inicjatywy leśników z Nadleśnictwa Sieraków wraz z Nadleśnictwem Bolewice, Nadleśnictwem Pniewy oraz Towarzystwem Miłośników Ziemi Sierakowskiej oraz lokalnych pasjonatów historii.
W związku, z tym Roman Tomczak leśniczy z Nadleśnictwa Sieraków poszukuje rodziny Feliksa oraz wszelkich informacji na jego temat.
Jak w przypadku wielu leśników z okresu dwudziestolecia międzywojennego biografia nadleśniczego Krzyżagórskiego miała wiele zwrotów i zmian związanych z zawirowaniami z początku XX wieku, powstawaniem nowej polskiej administracji leśnej, a później również wybuchem II Wojny Światowej.
Feliks (Ludwik) Krzyżagórski urodził się 20 czerwca 1881 roku we Wrześni.
Na przełomie wieków odbywał praktyki w trzech nadleśnictwach, w tym w prywatnych majątkach.
W latach 1901 – 1904 studiował leśnictwo na (ukończył 5 semestrów) Akademii Leśnej w Eberswalde pod Berlinem. Znał język niemiecki, francuski i rosyjski.
Przed wybuchem I Wojny Światowej był nadleśniczym w prywatnym nadleśnictwie Potoczek w powiecie Janów Lubelski (Hulsk i Zwiahel – Wołyński).
Według Karty Personalnej w latach 1914-1918 był jeńcem wojennym.
Po zwycięskim Powstaniu Wielkopolskim jako kontraktowy nadleśniczy objął Nadleśnictwo Bolewice później również Nadleśnictwo Sieraków, gdzie pracował do emerytury w 1936 r.
Mimo to w czasie okupacji pracował jako robotnik i dozorca przy wyrobie faszyny, by w 1942 być wysiedlonym do Generalnej Guberni.
W 1945 r. z wysiedlenia powraca do Wielkopolski. Pomimo przejścia w stan spoczynku zostaje nadleśniczym w nowo powstałym Nadleśnictwie Kwilcz, którego teren składał się z 14 byłych prywatnych i poniemieckich lasów mocno rozrzuconych o ogólnej powierzchni 6500 ha. Sam wspominał, że między innymi z racji jego wieku i trudnego terenu praca w tym nadleśnictwie była bardzo trudna. Dlatego na własną prośbę został przeniesiony do Nadleśnictwa Bucharzewo, które objął w 1946 roku.
Feliks Krzyżagórski zmarł podczas służby w Bucharzewskich lasach 26.10.1947 r. na zawał serca i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Sierakowie.
Feliks Krzyżagórski w latach 20. był bardzo aktywnym działaczem Związku Zawodowego Leśników Rzeczpospolitej Polskiej, gdzie w 1923 r. został mężem zaufania Oddziału Poznańskiego. Jednocześnie był też członkiem gminnej Komisji Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego na teren Sieraków Stadnina, Sieraków Nadleśnictwo, Bucharzewo i Bukowiec. Jako nadleśniczy Nadleśnictwa Sieraków aktywnie współpracował ze Związkiem Harcerstwa Polskiego, organizując i częściowo finansując obozy harcerskie na terenie ziemi sierakowskiej. Działał też w lokalnym Kole Przysposobienia Wojskowego Leśników, z którym między innymi opiekował się grobem Powstańców Wielkopolskich przy leśniczówce Pławiska.
Tekst na podstawie opracowania Romana Tomczaka (tel. 785 998 605).
Pełne opracowanie dostępne pod linkiem.
Wszelkie fotografie pochodzą z archiwum R. Tomczaka, L. Jankowiaka, A. Antowskiego.
